Mentorschap

Mentorschap het zorgt voor een extra dimensie aan het werk. Ik vind het ontzettend
leuk, zwaar, intensief, uitdagend, verbindend, emotioneel maar vooral gewoon
supergezellig om mentor te zijn. In het begin is het altijd even aftasten, maar als je
zo’n twee jaar mentor van een groep bent dan gaat het steeds meer vanzelf. De
leerlingen weten wat ze aan je hebben en jij, als mentor, weet dit ook. Je weet waar
de uitdagingen liggen en je weet welke kwaliteiten ze bezitten.
Het moeilijkste van mentor zijn vind ik denk ik wel het loslaten. Loslaten tijdens hun
tijd op school, ik kan ze natuurlijk niet aan het handje meenemen, ik moet ze juist
leren het zelf te doen. Zelf leren verantwoordelijkheid te nemen en te dragen. Maar
juist dit vind ik nog wel lastig. Ik wil ze helpen, waardoor ik dikwijls dingen voor ze ga
doen, maar daar help ik ze dan uiteindelijk juist niet mee.
Maar ook het loslaten aan het eind van de vierde klas. Hier zitten we nu natuurlijk
middenin. De laatste mentorles is geweest en de examentrainingen zijn in volle
gang. Af en toe komt er nog een vraag via app of mail van een leerling, maar verder
houdt het op. Ik zie een aantal nog tijdens de examentrainingen, maar mijn rol als
mentor voor deze groep is bijna klaar. Hopelijk kan ik straks in juli het weer mooi
afsluiten met een mooie diploma-uitreiking en hopelijk voor iedereen een diploma.
Eigenlijk zou ik dit jaar geen mentor zijn, maar in december heb ik een mentorklas
van een langdurig zieke collega overgenomen. Dit vond ik wel lastig. Ik gaf deze
groep wel Engels, maar dan zie ik ze in een andere samenstelling en ken ik ze niet
zo goed als ik zou willen als mentor. Zoals ik al zei ben ik normaal 2 jaar mentor en
groei je in de bovenbouw met ze mee. Maar nu kwam ik dus pas als mentor in beeld
terwijl zij al halverwege het examenjaar zaten. De nadruk ligt dan natuurlijk vooral op
de examens en de keuze voor het MBO. Echt tijd om ze goed te leren kennen is er
dan bijna niet.
Toch heb ik mooie momenten met deze groep beleefd en zal ik ze zeker gaan
missen. Wat ik een mooi moment vond was dat twee leerlingen meegedaan hadden
met de landelijke Skills Talents wedstrijden en daar eerste waren geworden. Zo’n
prestatie vraagt natuurlijk om media-aandacht en dus mochten Jos en Sven op de
radio hun verhaal vertellen en ik mocht mee, hoe leuk is dat!! Voor de jongens een
mooie ervaring, maar voor mij natuurlijk ook!

Een ander mooi moment was de laatste mentorles. De dag dat mijn laatste
mentorles zou zijn had ik een vrije dag omdat mijn kinderen die dag vrij waren van
school. Toen ik de jongens de week ervoor vertelde dat het de laatste les was
vroegen ze zich af waarom en ik vertelde dus dat ik vrij was. Gekscherend zei ik dat
als ze nog wel graag een mentorles wilden, ze welkom waren bij mij thuis voor een
bak koffie. Dit werd meteen goed ontvangen! Ze gingen meteen even een les
verzetten, waardoor ze de eerste 3 uur geen les hadden en naar Staphorst konden.
Wel moest ik dan voor taart zorgen, wat ik natuurlijk deed. Ik had niet verwacht dat
ze zouden komen, maar ze waren er bijna allemaal. Om 9 uur fietsten ze bij mij de
dam op ☺. De koffie en de staphorster rolletjes stonden klaar. Ik vond het superleuk
dat ze kwamen en ook mijn kinderen vonden het leuk om ‘mijn’ jongens te
ontmoeten. Dit zijn voor mij echt de mooiste momenten van mijn werk.
Via deze weg wil ik dan ook al ‘mijn’ jongens, maar natuurlijk ook alle andere vmbo-
leerlingen volgende week heel veel succes wensen met hun examens. Jullie kunnen
het, hier heb je naar toe gewerkt!!