Doe eens lief!

Kennen jullie deze Sire reclame nog van een paar jaar geleden?
De campagne confronteert Nederland met groot en klein onaardig gedrag.
Bumperkleven, het negeren van een caissière in de supermarkt, treiteren van OV-
medewerkers, elkaar niet voor laten gaan in het verkeer, voordringen in de trein,
geluidsoverlast, burenruzies, schelden en haatberichten op sociale media. *

De laatste tijd denk ik hier regelmatig aan. Waarom? Nou we lopen zo tegen het einde
van het schooljaar en ik ben moe. Moe? Ja moe. En nee niet van mijn werk, ik vind het
werken met jongeren fantastisch. Op het moment van schrijven heb ik net de laatste
hand gelegd aan de voorbereidingen van vanavond. Vanavond is de diploma-uitreiking
van ‘mijn’ jongens en de rest van de leerlingen van de Techniekstraat. Ik ben super trots
op ze en hoop ze dan ook een mooie afsluiting te kunnen geven van hun carrière op
Stad&Esch.

Maar terugkomend op hoe ik begon, ik ben moe. Maar dus niet van mijn werk, waarvan
wel? Al die negativiteit om me heen. Mensen zijn boos, geïrriteerd, opgefokt en dat zuigt
mij letterlijk leeg, ik ben nogal sfeergevoelig. Het is natuurlijk al een tijdje aan de gang
met de hele corona toestand en nu de stikstofcrisis. Mensen zijn boos. En begrijp me
niet verkeerd, als het jou aangaat en jouw bedrijf dan ben je ook boos, verdrietig en ra-
deloos. Maar het gaat gepaard met zoveel grimmig gedrag. Je mag natuurlijk laten zien
wat je ergens van vindt, maar dan kan toch ook wel met respect? Afgelopen maandag
kwamen er bij ons door de straat (Staphorst) allemaal trekkers, hoogwerkers en trucks
voorbij, ze hingen vlaggen op z’n kop aan menig lantaarnpaal. Mooie actie toch? Je
maakt een punt, maar beledigd hierbij niemand!

Hoe anders gaat het er soms aan toe. Dit zorgt er ook voor dat de boeren een slechte
naam krijgen. Want laten we eerlijk zijn, een groep mensen doen mee met het boeren-
protest puur om het protest. Ze waren het ook niet eens met het corona beleid en an-
dere zaken. Zij protesteren om te protesteren. Waarom? Als je het mij vraagt omdat ze
gefrustreerd zijn om iets anders; hun partner is vreemdgegaan, ze zitten in een slechte
relatie, zijn vrijgezel terwijl ze dit niet willen, zitten vast in een baan die ze niet leuk vin-
den, hebben ruzie met familie/vrienden of wat voor onvrede dan ook. En in plaats van
daarmee aan de slag te gaan, botvieren ze hun frustratie op de maatschappij (maar dit
is mijn theorie hè, ik ben geen deskundige ofzo, maar gewoon boerenverstand ☺).
Los van deze grote zaken, zie ik het ook continu in het klein. Gisteren loop ik van mijn
auto naar de school en ondertussen hoor ik een jongere tegen een andere jongere
‘k***k**neger’ roepen, een paar meter verder iemand anders ‘brilsmurf’, nog een paar
meter verder en ik hoor iemand ‘vieze bitch’ roepen. Dan stap ik toch wat moedeloos de
school binnen als mijn dag zo begint.

Vorige week had mijn dochter een optreden van muziekles, we rijden heen en ik rij iets
te langzaam omdat ik zoek naar waar ik precies moet wezen, de automobilist achter mij
heeft blijkbaar haast en begint te toeteren, als hij erlangs kan steekt hij zijn middelvin-
ger naar mij op. Is dit echt nodig? Mijn kinderen zitten ook bij mij in de auto.

Vanochtend ging ik naar het bos om te mountainbiken. Nu weet ik dat ik niet de snelste
ben. Dus ik hou altijd in de gaten of er iemand achter mij zit. Zodra er iemand komt ga
ik aan de kant zodat degene mij in kan halen (best irritant, want ook al fiets ik geen
30km per uur, mijn tempo gaat er ook uit). Maar goed meestal krijg je dan een bedankje
ofzo, maar niets hoor. Hij fietst mij hard voorbij zonder bedankje of goedemorgen.

Een bekende van mij en ik hadden een meningsverschil, we kwamen er niet uit en zoals
in het Engels zo mooi gezegd wordt, gingen we uit elkaar met de mededeling ‘we agree
to disagree’. Als volwassenen gingen we verder (dacht ik). Niets is minder waar, via

allerlei kanalen hoor ik dat ze mij in een negatief daglicht zet. Ze vertelt haar verhaal
aan wie het maar wil horen, zelfs aan een vriendin van mij. Maar voordat ze van wal
ging, besefte ze zich dat blijkbaar ineens en zei letterlijk: ‘oh nee laat maar, jij bent
goed met Jennita’. Nu woon ik in een dorp en ben ik wel gewend dat er gekletst wordt,
maar deze begreep ik niet, we hadden het toch uitgepraat? Maar het wordt nog verve-
lender, want ze zet blijkbaar niet alleen mij in een kwaad daglicht, maar ook mijn doch-
ter (van 10...). Daar lig ik dus nachten van wakker! Ik vraag me dan echt af wat je be-
zielt, om als volwassen vrouw een kind zwart te maken. Waarschijnlijk ook last van be-
paalde onvrede waar ik het hierboven ook over heb.

Dit zijn maar een paar voorbeelden van de dingen waar ik echt op leegloop.
Waarom doen we dit? Waarom kan het niet wat liever? Ik ben zeker geen heilige, ik
schrijf dit dan ook voor ons allen. Een betere wereld begint bij onszelf toch?! Laten we
een voorbeeld zijn voor onze kinderen en laten zien dat je best ergens iets van mag vin-
den en dat je het zeker niet overal mee eens hoeft te zijn, maar dat je dit op een vol-
wassen, respectloze manier kan doen! Dus wat mij betreft is die campagne nu harder
nodig dan ooit.

Fijne zomer! #DOESLIEF

*(bron: https://www.marketingtribune.nl/bureaus/nieuws/2019/03/nieuwe-sire-cam-
pagne-doe-eens-lief/index.xml)