Ik heb getwijfeld of ik wel over corona moet gaan schrijven of niet, maar ik heb besloten het wel te doen. Nu heb ik wel eerder geschreven over de gevolgen van corona voor het onderwijs. Zoals het onlineonderwijs. Maar nog nooit echt over Covid-19.
Er is ook al zoveel over gezegd en geschreven en dat zal ook zeker nog niet afgelopen zijn.
Ik vind het een lastige kwestie! In het begin, al anderhalf jaar geleden, we zouden het bijna vergeten, verbond het ons. Wij met zijn allen tegen die ziekte. We waren eens- gezind en we gingen er samen voor. Hoe anders is dit nu. Er is verdeeldheid en niet zo’n klein beetje ook. De ene groep noemt de andere ‘corona wappies’, die op hun beurt de andere groep weer ‘makke schapen’ noemt. Mensen zijn boos, gefrustreerd, nemen el- kaar van alles kwalijk, van saamhorigheid is niet meer te spreken. Laat je je nu wel of niet vaccineren? De regels en maatregelingen zijn nog amper te volgen en zorgen ook weer voor verwijten alle kanten op.
Laat je je vaccineren omdat je niet ziek wilt worden of wil je je vrijheden terug? En maakt het uit waarom? Is het ene wel ok en het andere niet? Wie bepaalt dit dan? Ik weet het allemaal niet.
Ik heb me laten vaccineren, omdat ik in het onderwijs werk en ergens wel een soort van sociale druk voelde om me te vaccineren. Heb ik getwijfeld? Jazeker! Ik vind het lastig omdat je de gevolgen op lange termijn niet kent. Ook ben ik blij dat mijn kinderen nog geen 12 jaar zijn en ik hier dus (nog) niet over na hoef te denken. Toch ben ik blij dat ik het gedaan heb en ik sta achter mijn keuze. Maar behoorlijk wat mensen in mijn omge- ving hebben dit niet gedaan. Dit is vast geen verrassing, want het nieuws is er alweer mee gevuld. Staphorst is rood. En soms voelt het echt of ik er tussenin sta. Op mijn werk maken mijn collega’s grappen over het ‘rode’ Staphorst en de wappies in Staphorst en de ‘rode’ biblebelt. Thuis proberen mensen mij te overtuigen van complotten en noem het maar op.
Wat ikzelf het lastigste van alles vind is die overtuiging en zelfverzekerdheid van men- sen. Of het nou de ‘wappies’ of de ‘domme schapen’ zijn. Ik twijfel al vanaf het begin af aan. Ik vind het super lastig. Waarom? Ik ben nu eenmaal geen viroloog.
Eigenlijk is het een beetje hetzelfde als wanneer het Nederlands elftal een wedstrijd heeft. Miljoenen mensen zijn ineens bondscoach en weten vanaf de zijlijn wel hoe het al- lemaal moet. Maar na die gespeelde wedstrijd of een paar dagen erna, of na het EK dan- wel WK worden die miljoenen bondscoaches weer ‘gewone’ burgers en gaan we weer verder met ons leven. De mensen die net zo zeker zijn over dit virus (terwijl het toch geen virologen zijn) zijn dit alleen nu al wel erg lang en het lijkt ook nog niet echt over te gaan. En ik begrijp dit dus echt niet. Ja, je kunt er van alles over lezen, maar namens beide ‘kampen’ wordt er van alles gezegd en geschreven. Dus wat is nou waar? Wie heeft er nu gelijk?
Ik weet het niet en hoop alleen maar dat we weer terug kunnen naar die saamhorigheid, dat we er samen tegenaan gaan en elkaar niet de tent uit vechten. Hoe dit moet? Wist ik het maar....
Jennita Troost
Reactie plaatsen
Reacties