In onderwijsland hebben wij het steeds vaker over maatwerk, zelfsturing, gepersonaliseerd leren, eigenaarschap en ga zo maar door. Het komt er in ieder geval op neer dat er steeds meer verantwoordelijkheid bij de leerling komt te liggen.
Maar tegelijkertijd worden deze jongeren, generatie Z, opgevoed door curlingouders.
Ken je curling? Een speler gooit met een soort steen en een andere speler veegt de baan schoon, voordat de steen erover gaat. Dat is wat deze curling ouders ook doen. Ze vegen het pad al schoon voordat het kind erover gaat. Kinderen wordt niet meer geleerd om met teleurstellingen om te gaan, want deze worden vooraf al weggenomen. Ouders regelen alles voor hun kind, het zijn net kleine prinsjes en prinsesjes die continu in de watten worden gelegd. Generatie Z is gewend dat alles voor ze geregeld wordt en dat ze overal over in discussie mogen gaan. Een simpele ‘omdat ik het zeg’ is er niet meer bij. Ik zie het ook al op het schoolplein van mijn kinderen. Kinderen rennen de school uit en dumpen letterlijk al hun zooi; schooltas, gymtas, knutselwerken, noem maar op voor papa of mama neer om er vervolgens weer vandoor te rennen. Pa en ma pakken dit netjes op en zeulen de boel mee naar de auto, want ja het kind zelf laten fietsen gebeurt ook steeds minder. Wat is er gebeurd met door weer en wind met je rugtas op je rug naar school fietsen?
Het zijn trouwens niet alleen ouders die dit doen hoor, ook docenten kunnen er wat van. Nemen het kind volledig mee aan het handje, regelen alles voor ze en beseffen niet dat het kind vroeg of laat het toch zelf zal moeten doen.
Dus even terugkomend bij waar ik begon: In onderwijsland is het de bedoeling dat de leerlingen steeds meer zelfsturen. Maar deze leerlingen worden opgevoed door curling ouders, hierdoor komen leerlingen niet meer zelf in actie, het wordt toch wel voor ze geregeld. Hoe tegenstrijdig is dit? We verwachten het een, maar leren ze het ander. En dan vinden wij het raar dat deze generatie zo mondig en afhankelijk is… Misschien moeten wij volwassenen iets kritischer naar ons zelf gaan kijken en onze rol hierin. Onze taak is toch om deze jongeren voor te bereiden op de harde boze buitenwereld? Hoe gaan we ervoor zorgen dat deze werelden dichter bij elkaar komen?
Reactie plaatsen
Reacties