Mijn hobby is werken en leren. Er zijn nogal wat mensen die dit raar vinden, maar
het is echt waar. Ik vind mijn werk leuk, maar niet alleen mijn werk als docent.
Andere werkzaamheden vind ik ook leuk om te doen; vandaar dat ik naast mijn baan
op Stad & Esch ook een eigen bedrijf heb. Verder kijk ik veel om me heen en zie ik
vaak banen voorbijkomen die mij ook leuk lijken. Ik ben opgevoed met het motto,
‘niet lullen, maar poetsen’. Veel van de dingen die ik bereikt heb, heb ik te danken
door te leven naar dit motto. Ik ben zeker niet de beste in wat ik doe, maar ik ben wel
goed in werken al zeg ik het zelf. Daarmee bedoel ik dat ik hard werk, doorzet als
het tegenzit, ga leren als ik dingen niet weet, betrouwbaar ben, loyaal ben en dat ik
creatief ben in mijn denken en niet bang ben om dingen ‘anders’ te doen. Jarenlang
werd ik hierom geprezen en kreeg ik dit terug tijdens gesprekken met collega’s,
medestudenten/cursisten, vrienden, familie etc. Maar sinds een paar jaar bekruipt
mij het gevoel dat hard werken steeds minder gewaardeerd wordt. Ik krijg met
regelmaat opmerkingen over mijn werkethiek, zoals; Jennita doet niet aan werken,
maar aan warken (hiermee wordt bedoeld dat werk mijn leven is), Jennita zegt dat
ziek zijn een keuze is (omdat ik me niet snel ziek meld en ik me weleens hardop
afvraag hoe het toch zo kan zijn dat sommige mensen werkelijk elk virusje
meepakken, maar ik heb genoeg ellende meegemaakt om te weten dat ziek zijn
geen keuze is), Jennita heeft meer dagen in een week nodig om alles te kunnen
doen (en ja daar zou ik inderdaad wel gelukkig van worden ;-)) en meer
opmerkingen in deze trant.
Daarnaast wordt er steeds vaker gezegd, ‘doe maar lekker rustig aan’ en ‘misschien
moet je je wat vaker ontspannen’. Ik krijg daar echt een beetje jeuk van. Ik word
namelijk niet blij van rustig aan doen, maar gefrustreerd. En wat is ontspannen? Is
dat dan niks doen? Want zoals gezegd word ik daar echt ongelukkig en rusteloos
van. Ontspannen is voor mij; sporten, wandelen, afspreken met vrienden, maar ook
wel lezen of een film/serie kijken. Maar de passieve manieren van ontspannen vind
ik maar even leuk, als ik dit te lang doe dan word ik dus rusteloos. En als je werken
nou gewoon leuk vindt om te doen, is dat dan toch ook ontspannend?
We weten allemaal denk ik wel dat als je ergens goed in bent het tegenovergestelde
je juist irriteert. Bij mij klopt dit zeker. Ik kan niet zo goed tegen luiheid. Sommige
mensen lopen al op een manier alsof alles zwaar en te veel is. Ja daar word ik
gewoon bijna agressief van. Dan denk ik ‘loop toch door’. Wat ik dus ook niet begrijp
zijn jonge mensen die net klaar zijn met hun opleiding en dan parttime gaan werken.
Wat doe je dan met al je vrije tijd? Vooral als je (nog) geen kinderen hebt? Wat doe
je dan? Ik kan me daar dus echt niets bij voorstellen. En waar ik eigenlijk gewoon
boos van word is dat deze zelfde mensen klagen over het niet kunnen kopen van
een huis of dat het allemaal zo duur is. Het enige wat ik dan denk is; ‘ja vind je het
gek, je werkt maar 3 dagen per week, ga dan gewoon fulltime werken!’
Van een leidinggevende heb ik een paar keer teruggekregen dat ik mijn werkethiek
niet op een ander mag leggen. Dat wat ik doe, ik niet kan verwachten van anderen.
Dat dit niet eerlijk is naar de ander, maar ook niet naar mezelf omdat dat hetgeen is
wat me het meest in de weg zit op het werk, waar ik zeg maar de meeste stress van
krijg. Dit probeer ik dan dus ook echt los te laten. Ieder zijn eigen tempo en manier
van werken. Maar dit vind ik dus wel heel lastig. Het lastigste hiervan vind ik de
laatste tijd dus echt dat ik mijn werkethiek niet op een ander mag loslaten, maar dat
dit andersom schijnbaar steeds normaler wordt. Tegen mij en iedereen die het maar
horen wil, mag wel gezegd worden, ‘doe eens wat rustiger aan’, maar ik mag dus
niet zeggen ‘werk eens wat harder en zeur wat minder’. Dat is toch niet eerlijk?
En dan onze maatschappij, die helpt ook niet echt mee. Er zijn allerlei toeslagen
voor mensen die het nodig hebben en begrijp me niet verkeerd, dat is natuurlijk
fantastisch. Maar.. het is toch raar dat sommige mensen beter af zijn met een
toeslag dan met een dag extra werken? Het niet werken wordt dan beloond en daar
zakt mijn broek echt van af. Daarmee zend je wat mij betreft een hele rare
boodschap uit.
Ik hoop eigenlijk dat hard werken weer loont. Dat dit weer een deugd wordt die we
onze kinderen meegeven. Dat je moeite moet doen om iets te bereiken, dat het je
allemaal niet komt aanwaaien en dat tegenslag en teleurstelling erbij horen. En ook
dat je niet de slimste, de beste of de knapste hoeft te zijn, maar dat je heel ver kunt
komen met gewoon hard werken.
Tot slot, kan ik zelf natuurlijk ook gewoon best veel leren van die mensen die mij
irriteren. Het zou echt niet verkeerd zijn om af en toe eens even niets te doen,
zonder schuldgevoel :-).
Reactie plaatsen
Reacties